Nowica - drugie otwarcie ........:::::::: projekt warsztatowo - artystyczny ::::::::........

Witek Broda (prowadzący warsztaty muzyki tradycyjnej - Zespół Państwowych Szkół Muzycznych). Muzyk, etnograf subiektywny, nauczyciel muzyki tradycyjnej. Współtwórca Teatru Węgajty i legendarnej kapeli Bractwo Ubogich. Założyciel Kapeli Brodów. Dyrektor artystyczny festiwalu Galicyjskie Granie. Gra na skrzypcach, lirze korbowej, basetli, bębnach. Od 25 lat dokumentuje muzykę tradycyjną, nagrywa ostatnich mistrzów skrzypiec, cymbałów, śpiewu. Jego zbiory można znaleźć w archiwach Polskiej Akademii Nauk, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Fundacji Muzyka Odnaleziona. Dokumentuje obyczaje polskiej wsi. Współpracuje z Teatrem im Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, Stowarzyszeniem Muzyka Dawna w Jarosławiu. Jest członkiem zarządu fundacji Muzyka Odnaleziona. Zagrał setki koncertów w Polsce i zagranicą. Nagrał 6 płyt z Kapelą Brodów. Prowadzi zajęcia edukacyjne i warsztatowe o muzyce i kulturze tradycyjnej – dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Współpracował z filharmoniami – Opolską, Koszalińską. Prowadził zajęcia dla młodzieży w setkach szkół w całej Polsce, a także w Estonii i na Litwie.Monika Teśluk (prowadząca warsztaty plastyczne - wieś Nowica). Przez wiele lat zawodowo związana byłam z instytucją kultury, która zajmowała się sztuką ludową i folkorem. Malarstwo na szkle to moja wielka pasja, która zrodziła się wiele lat temu, podczas studiów etnograficznych na Uniwersytecie Wrocławskim. Poznałam wtedy tajniki tej jednej z najpiękniejszych dziedzin sztuki ludowej. Sama więc zaczęłam malować, co czynię do dnia dzisiejszego. Malarstwu na szkle poświęcam cały mój wolny czas, nocny czas, bo tylko wtedy odnajduję swoją przestrzeń i wszechobecną ciszę, w której rodzą się najcudowniejsze pomysły. Szyby na których maluję traktuję jak ,,okna” przez które spoglądam na świat. Podglądam go i tak go maluję jak widzę, jak czuję, jak mi w duszy gra. Inspiracje czerpię z natury. W Nowicy, mam moje ukochane drzewo, które rośnie w lesie. Olbrzymi, stary grab, który jest głównym bohaterem niektórych moich obrazków. Uwielbiam się mu przyglądać o różnych porach roku i w różnych relacjach z innymi drzewami. Uwielbiam malować nowicką łąke, która jest wszędzie gdzie się obejrzę. Obserwuję jak mieni się kolorami o różnych porach roku.  Ona też jest bohaterem albo tłem wielu obrazków, podobnie jak rosnące na niej róże. Bardzo lubię prowadzić warsztaty z malarstwa na szkle, szczególnie z dziećmi i uwielbiam obrazy malowane ręką dziecka. Są takie wolne i niczym jeszcze nie ograniczone w tym co robią. 

100nka/Gralak (koncert - świetlica wiejska w Nowicy). 100nka istnieje od 2004 roku. Zespół współpracował z czołówką muzyków improwizujących (Tomasz Stańko, Mikołaj Trzaska, Herb Robertson). Trzem "młodym gniewnym" towarzyszy Antoni Gralak, jeden z najlepszych polskich trębaczy, legenda polskiego off jazzu. Prezentują nurt współczesnej europejskiej muzyki improwizowanej. Połączenie muzyki akustycznej z elektroniką, tradycji z nowoczesnością. Uwaga, arcywydarzenie muzyczne. Dla miłośników jazzu - gratka i muzyczna uczta. Muzyka improwizowana jaką gra 100nka wraz niepowtarzalną trąbka Antoniego "Ziuta" Gralaka (Graal, Tie Break). Zamykanie tego co tworzą w tym jednym nurcie nie definiuje jednak ich twórczości całkowicie. Skład zespołu: Antoni Ziut Gralak - trąbka, Adam Stodolski - kontrabas, Tomasz Leś - gitara, Przemysław Borowiecki – perkusja.

Piotr Damasiewicz (koncert - świetlica wiejska w Nowicy). Na scenie aktywny od 25 lat. Oprócz studiów związanych z jazzową trąbką, kształcił się także w grze na kontrabasie, fortepianie i nauce klasycznego śpiewu, aranżację oraz kompozycję. W pisaniu repertuaru dedykowanego większym składom Damasiewicz czerpie zarówno z dzieł Witolda Lutosławskiego, jak i z twórczości Barry’ego Guya. W dotychczasowej karierze stworzył kilkanaście zespołów oraz inicjatyw ponadmuzycznych, sięgając do języka jazzu, XX wiecznej muzyki klasycznej, etnicznej czy najnowszej – w tym europejskiej muzyki improwizowanej, eksperymentu i sound artu. Damasiewicz wydaje się wyznawać zasadę, że droga jest ważniejsza od celu. Jego dotychczasowa muzyczna podróż przyniosła tak wiele autorskich projektów, że można byłoby nimi obdzielić co najmniej kilku jazzmanów. Zwroty w jego karierze często wiązały się ze spotkanymi na swojej drodze mistrzami – czy to podczas wizyty w domu Antoine’a Roneya w Nowym Jorku, czy z Ngoma Babu Herim na Zanzibarze, lub z Barrem Phillipsem we Francji.Jeśli chodzi o grę na trąbce, jego inspiracje to szeroki wachlarz sięgający od Milesa Davisa po Billa Dixona. W najnowszej Ankiecie Krytyków Jazz Top 2020 odniósł spektakularny sukces – wysunął się na pierwsze miejsce w kategorii trąbki.Grzegorz Lesiak (koncert - świetlica wiejska w Nowicy). gitarzysta i lider jazzrockowo-psychodelicznego zespołu Tatvamasi. Spiritus movens przedsięwzięcia The Third Ear Music , któremu pomagają bliscy mu muzycy, pracownicy techniczni, dziennikarze czy fotograficy. Przy takim trybie organizacji łatwo o stworzenie kameralnej atmosfery, życzliwość i koleżeństwo. Jeśli więc nawet coś się opóźni, przedłuży się przerwa, a na estradę wyjdzie ktoś inny niż zapowiadano, co z tego? Spontaniczny i nieśpieszny przebieg dopuszczał takie zdarzenia, do których raczej nie dochodzi na wielkich festiwalach, z setkami widzów i dziesiątkami sponsorów. Lesiakowi zależy na gromadzeniu lokalnych artystów i spotykaniu ich z doświadczonymi improwizatorami. Przez festiwal chce „wzmacniać i poszerzać kreatywność lubelskich muzyków, a także tworzyć wokół tej idei społeczność”. Nie mam wątpliwości co do powodzenia tej ostatniej intencji i już za to należą się gratulacje. Jak jednak wypadło to, co na festiwalu najważniejsze, czyli muzyka. (Maciej Krawiec)